Bi anda aklıma geldi . Neden yazmayı bıraktım diye. Öncede çok yazardım. Her gün yazardım. Aşık olunca elim kaleme sarılır şiir yazardım. Öyle imla bilgim de çok iyi değildi. Sorsan bağlaç de yi ayıramam. Ama yine de yazardım. Yüreğimde taşanları yazardım. Yalnızım diye yazardım. Gariptir ki yalnızlık yazdığında kolay gelir. Ağırlığını sonra anladım.
Dedim ki ben kendime neden yazmıyorum artık. Sonra fark ettim ki. Yalnızlık bana susmayı öğretmiş. Bir şair söylemişti heral de hatırlamıyorum kim olduğunu ama, yalnız olan insan asla yalnızım diyemezmiş. Korkarmış. Şimdi neden sustuğumu anlıyorum. Yalnızlık iyidir diyor bazı bilim insanları. Onlara göre yeni şeyler keşfetmenin en iyi yoluymuş. Bunu diye bilim insanları hiç yalnız kalmışlar mı pardon böyle deyince sanki bir anlık bişey miş gibi geliyor yalnızlık. Hiç yalnızlığı yaşamışlar mı. Evet bi yönden haklılar. Ben bir çok gelecek mesleğimle ilgili konuları yalnızlık depreştiğinde yaptım. Ama neden sorusu geliyor. Mutlu olmayı ister en çok yalnızlık zamanlarında. En son ne zaman mutlu oldun sorusuna cevap bulamadığımdan , işe yaramaz bir insan gibi hissettiği zamanlarda yaptım. Yalnızlık iyi bişey gibi geliyor böyle deyince. Ben yalnızlıktan korkmuyorum ama yalnızlıktan da bıktım. Çoğu insan tek kaldığında bişey yapamaz. Ben kendi kendime vakit geçirmeyi öğrendim. Ama her zaman değil tabi. Nereye gitsen takip ediyor yalnızlık. Bazen diyorum ki sonuç ta üniversite okuyorum. Buraya bir amaç uğruna geldik. iyi bir şeydir diyorum. Allah bize bu yüzden nasip etmiyordur. Sonra diyorum ki neden yalnızım. Ben hiçbir zaman dışarıda ki çiftleri gördüğümde keşke demedim. O insanların mutluluklarını kıskanmadım. En yakın arkadaşlarımın dahi asla kısmadım. Görünce mutlu oldum. Birbirlerine bakışlarını görebiliyordum. Bu beni mutlu ediyordu. İnsanlar artık bana soruyor neden senin sevgilin yok diye. Her şeyin tam . Yakışıklı çocuksun. Bilgilisin. Bilmiyorum diyemiyorum. Olmuyor da diyemiyorum. Çıkmıyor karşıma da diyemiyorum. Hani sosyal medyada beğendiim bir kıza arkadaşlık yolluyorum kabul etmiyor. Artık o kadar sırada geliyor ki bu hareket. O derece diyim size. :) Çaresizim diyemem. Hani ben diğer insanlar gibi yapamıyorum. Birinden etkilenmeden ona yazamam. Bazen herkes bi şansı hak eder diyorum. Öyle de olmuyor. Belki bu yüzdendir diyorum. Ama yinede neden için yetersiz kalıyor. Ulan büyü filan mı yaptılar  diye de aklımda geçmiyor değil tabi :D . Ama sonuç olarak yalnızlığı taşıyamıyorum artık. Sevmek istemiyorum artık. Başka birini sevmek istiyorum artık. Zaman su misali akıyor. Bazen zamanda kayboluyorum. O kadar yalnızlaşıyorum ki bazen. Buna deprsoyan  deniyor. Hani bazen korkmuyor da değilim. Cidden psikolojik sorunlarım olduğunu filan düşünüyorum. Hani bi insan neden unutamaz ki. Yani hiç bir sebep yokken sevmeye neden devam eder ki. Hiç bir ışık yokken. Neden devam eder ki sevmeye. hayat diyorum. Geçer diyorum. Allaha dua ediyorum. Bu yanlızğın tek bir iyi yanını gördüm. Allaha dua ederken. Herşeyi allahtan istemeyi öğrendim. Hani hadis var ya. Efendimiz ayakkabı bağınızı bile allahtan isteyin diyor ya. İşte ben onu öğrendim . İnşallah dualarım kabul oluyodur.  Neyse şuan yazmaktan bile bıktım. yeterk bu kadar bitti.