Zamanın ne getireceğini kestiremedi insan oğlu hiç bir zaman. Hepimizin en büyük hatasıydı belki de hayatımızı kontrol etme çabamız. Kendi hayatımızı hayallerimizin doğrultusunda şekillendirme çabamız hayatı kaçırmamıza neden olabiliyor olabilir mi ? Bu aralar kendime bunu soruyorum. En son mutlu olduğum zamanı hatırlamakta zorlanıyorum. İşin garibi en son çok üzüldüğüm zamanı da çok şükür hatırlamıyorum. Önüme ulaşamayacağım engelleri kendim koyuyorum. Aslında bu hedeflerime sahip olmadan da mutlu olan insanlar var. Ben onlara çok şaşırıyorum. İnsan oğlu hep bulunduğu konumdan şikayetçi oldu. Ama şikayetçi oldukları konularda zamanında onlar hayalleri oldu. 2020'nin son günlerindeyiz. Berbat bir yıl oldu ama çok şükür hala sevdiklerim yanımda ve bende sevdiklerimin yanındayım. Bitiremeyeceğim bir yüksek lisansın içinde çırpınıp duruyorum. Kendi yerimi bulamadığım bu dünyada kendi hedeflerimi kendimden çok üst seviyelere koyduğumu anladım. Sesiz sedasız yüreğimin karanlığında gizlenen umutsuz duygusu gün be gün kendini belli etmeye başlıyor. Etrafımda insanlar bir bir hayatlarını kurmaya başlar iken ben son otobüsü kaçırmış, bir durakta gelmesini bekler bir haldeyim. Bazen hata bende mi diyorum. Yeteri kadar çabalamıyor muyum diye düşünüyorum. Kendime de hak vermiyor değilim. Bu zamana kadar güzel olacağına inandığım bir çok şey ya olmadı yada güzel olmadığı ortaya çıktı. Şimdi kendi kendime soruyorum. Ne yapmak istiyorsun? Hedefin ne? Yolun ne? İstediğin ne? Tek bir şey istediğimi anladım. Güzel olarak düşündüğüm şeyin gerçekten güzel olmasını. Bir şeyin güzel olacağına o kadar inanıyorum ki, olmayınca da o büyük inancım tam tersine o derece büyük bir üzüntüye ve hayal kırıklığına dönüşüyor. Çok şükür şu hayatta sağlık bir şekilde yaşıyorum. Allaha ne kadar şükretsem az. Ama bir o kadar da mutsuzum. Yüreğimde ki cam kırıkları yavaş yavaş kanatıyor benliğimi. İnancımı alıyor benden. Umudumu alıyor. Allaha isyan etmek değil benim derdim. Çok şükür Allaha lakin kendi yerimi arıyorum. Ait olduğum hayatı arıyorum.  Mutlu olduğum işi arıyorum. Mutlu olacağım eşimi arıyorum. Mutluluğu arıyorum. Kendi mi arıyorum. Biliyorum bu dünya rahatlık dünyası değil, ama yine de arıyor insan.